ভোগালিত জাতীয়তাবাদ

মাহ বাগৰে, বছৰ আহে
আৰু প্ৰতিটো মাঘতে যদি
আপোনাৰ পো আৰু নাতিয়ে বাচি লয়
কেৱল পিৎজা নাইবা লুচী,
তিলপিঠা, ভকা পিঠা, চুঙা পিঠা দেখিলেই
নাক-মুখ কোঁচাই কয়
মই এইবোৰ নেখাওঁ পাই !
আপুনি হ'লেই যেনিবা জাতীয়তাবাদী,
তাত ভৱিষ্যতৰ অসমৰ একো লাভ নাই ৷
মনত ৰাখিব ফাইভ ষ্টাৰৰ ক'ৰ্প'ৰেট মীটিঙতো
তামিল এজনে সপ্তাহত এবাৰ হ'লেও বিচাৰে
ইডি-আপম, ডোচা নাইবা ইডলী।

পঢ়িলেই যেনিবা ইংলিছ মিডিয়ামত,
আপোনাৰ পো আৰু নাতিয়ে যদি ঘৰতো নকয়
এষাৰো অসমীয়া, বড়ো, কাৰ্বি ইত্যাদি,
আপুনি লাগিলে হওক দুৰ্ঘোৰ বিপ্লৱী,
তথাপি ভাষা গ'ল, ভাষা গ'ল বুলি
চিঞৰি একো লাভ নাই,
আপোনাৰ মাতৃভাষা ক'বলৈ নাহে
থাইলেণ্ড, ডেনমাৰ্ক বা ভিয়েটনামৰ পৰা কোনো আলহী।

হ'লেই যেনিবা মাইকেল জেকছনৰ ভক্ত,
আপুনি যদি সময়ে নাপালে
শুনাবলৈ আপোনাৰ পো আৰু নাতিক
বৰগীত, বনগীত, জিকিৰ নাইবা জাৰী,
সিহঁতৰ বাবে যদি জ্যোতি-বিষ্ণু-ভূপেন
মাথোঁ দেৱালত আঁৰি থোৱা একোখন ছবি,
তাৰ পিছত অসমৰ সুৰ গ'ল,
গীত নাই বুলি কিয় কৰে হাহাকাৰ ?
নিজৰ ঘৰতে প্ৰতিদিনে আপুনি দি আছে অসমক কবৰ,
আৰু সময় পালেই চুবুৰীয়াৰ ঘৰত গৈ বিচাৰে জাতিৰ খবৰ।

আপুনি দিবাস্বপ্ন দেখে যে কেবল মাটিয়ে বচাব জাতি,
আপুনি আজিও নাজানে মাটিৰ একো জাতি নাই,
জাতিৰ আচলতে একো ধৰ্মও নাই ৷
জাতি থাকে ভাষাত
জাতি থাকে খাদ্যত
জাতি থাকে থলুৱা সুৰত,
বাঙালীৰ সন্তানে সঁৰিয়হ দিয়া মাছৰ জোল নেৰে
লাগিলে থাকক তেওঁলোক নিউয়ৰ্কত।

সেয়েহে কওঁ প্ৰতিজন অসমীয়া
এই ভোগালিতে নিজৰ ঘৰৰ পৰাই আৰম্ভ কৰক
নতুন জাতীয়তাবাদ ৷
ভোগালিত গাবলৈ এৰক ৰঙালিৰ ৰাগ,
কঙালীত খবৰ লওক কৃষক জনতাৰ ৷
পিছফালৰ মাটিডৰা যদিহে ছন পৰি আছে,
চুবুৰীয়াই ঠেলি ঠেলি বাঁহ ৰুৱাৰ আগতেই
আধিয়া দি হ'লেও সিঁচক এমুঠি আশাৰ কঠীয়া
কুকিং ক্লাছলৈ গৈ হ'লেও শিকক দুই এপদ পিঠা-পনা ৷
জী, পো আৰু নাতিক কওক
সিহঁতৰো আছে ভাষা সুকীয়া
বিশ্বৰ কোনো প্ৰান্ততে কোৱাত নাই লাজ,
হৃদয়ৰ প্ৰতিটো সুৰেই সুৱদী সুৰীয়া
তাত নথকাই ভাল ব্যৱসায়িক হিচাপ-নিকাচ ৷