এদিন আমি জোনাকত বহি
কথা পতাৰ কথা আছিল,
সহজ মৃত্যুৰ বিষয়ে
জীৱিকাৰ মৃত নগৰীৰ
ব্যস্ত এক প্রান্তৰত ।
আমাৰ বাৰ্তালাপ আগবাঢ়িলে
বিষয় হ’ব অসংখ্য অখ্যাত গাঁও আৰু চহৰ
যিবোৰৰ ঠিকনা থাকে হৃদয়ত,
আৰু আমি নেদেখা বহুতো অৰণ্য
কংক্রীটৰ অথবা পাইন গছৰ ।
এদিন আমি সময় উলিয়ালোঁ,
হৃদয়ৰ উত্তাপে বোলাই যাব
নিৰ্লিপ্ত অৱবাহিকা,
আমি কথা পাতিম
বহুত কথা পাতিম ।
আৰু যেন বাকী নৰয় একো ।
এক দুই তিনি চাৰি ছেকেণ্ড............
সময় বাগৰিল,
আমাৰ বাবে আকাশ মুকলি নহ’ল
আমি জোনাক বিচাৰি নাপালোঁ,
আমাৰ বাবে থাকিল মাথোঁ
নিয়ন উজ্জ্বল গধূলিৰ কৃত্রিমতা ।
আমাৰ বিষয় সলনি হ’ল,
আমি কথা পাতিলোঁ
টকা-পইচা আৰু
সন্মানীয় জীৱিকাৰ বিষয়ে,
তোমাৰ পোছাক আৰু
মোৰ চুলিৰ বিষয়ে,
মোৰ নুবুজা কবিতা
আৰু অহংকাৰী চৰিত্রৰ বিষয়ে ।
শেষত
তোমাৰ মোৰ ওপৰত অভিমান হ’ল !
তুমি আক্ষেপ কৰিলা,
আমাৰ পতাই নহ’ল
পাতিব লগা বহুতো কথা ।
আমি মাথোঁ শেষ কৰিলোঁ
অনৰ্থক সময়-খৰছৰ কছৰৎ ।
ভাবিছোঁ
আকৌ এদিন সময় উলিয়াব লাগিব ।
আকৌ এদিন বিচাৰিব লাগিব জোনাক
আৰু মুকলি আকাশ
লোড্-শ্বেডিঙৰ সময়ত ।
হয়তো, তাৰ পিছত
আকৌ এদিন............................... ।
No comments:
Post a Comment