‘১’
পূৰৱীৰ ৰাগিনীয়ে মধুৰ ঝংকাৰ তুলি
দূবৰিক কাণে কাণে কয়
মৰমৰ নিয়ৰ শুকাবলৈ নিদিবা,
দিনৰ ভাগৰ গুচাই সেই নিয়ৰতে
মিতালি সন্ধিয়াত জিলমিলাই থাকিব
অকণি আকাশৰ তৰা ।
‘২’
জোনাক গলা নিশাবোৰত
আমিও দেখিব পাৰোঁ সপোন,
মাটিৰ সপোন ।
মেঘকন্যাৰ সলাজ হাঁহিত
হৃদয় দাপোণত নিজকে প্ৰকাশ কৰাৰ সপোন ।
No comments:
Post a Comment