কলিং-বেল্

পৃথিৱীৰ চুকে-কোণে
অসংখ্য সৰু সৰু
গাঁও আৰু চহৰ,
তাৰে মাজে মাজে
বহুতো ডাঙৰ ডাঙৰ ঘৰ,
ঘৰবোৰত এখনকৈয়ে দুৱাৰ
সকলোবোৰ একেই বহল,
চৌদিশে সেই একেই ইটাৰ দেৱাল,
দুৱাৰৰ কাষত ওলমি থাকে
একোটা কলিং-বেল্ ।
সঘনাই আলহী অহা ঘৰবোৰত
কলিং-বেল্ বেছিকৈ বাজে,
কলিং-বেল্ নথকা দুৱাৰবোৰ অৱশ্যে
প্ৰায়েই খোলা থাকে ।
কাৰেণ্ট নাথাকিলে কলিং-বেলবোৰৰ
কিজানি খুব বেয়া লাগে,
কাৰণ তেতিয়া চিনাকি বা অচিনাকি
কাৰোৱেই স্পৰ্শ সিহঁতৰ গাত নালাগে ।
কাৰেণ্ট নাথাকিলে আলহীবিলাকেও
বৰ অস্বস্ত্বিত ভুগে,
তেওঁলোকে লগাতকৈ বেছিবাৰ
দুৱাৰত টোকৰ মাৰে,
গৃহস্থৰ খং উঠে
বিৰক্তিত দৰ্জা খুলি দিয়ে
আৰু
এটা মিঠা হাঁহি অথবা
বেঁকা ওঁঠেৰে সম্ভাষণ জনায় আলহীক ।
আলহীয়ে চাহ খায়, তামোল খায় ।
যাবৰ সময়ত হ’লে
কলিং-বেলক কোনেও মাত নলগায় ।

কলিং-বেল্ নথকা দুৱাৰবোৰতো
একোটা কলিং-বেল্ লগোৱা ভাল,
কাৰণ আজিকালি
আলহীৰ পৰা ডকাইত হ’বলৈ
বেছিপৰ নালাগে আৰু
ডকাইতে কাহানিও কলিং-বেল্ নবজায়,
লাগিলে সেয়া হওক হৃদয়ৰে দুৱাৰ ।

দুৱাৰৰ কাষত কলিং-বেল্
চিৰদিন ওলমি ৰয়,
সাক্ষী হৈ ৰয়
আলহীবোৰৰ অহা আৰু যোৱাৰ ।
কলিং-বেলে অৱশ্যে হিচাপ নাৰাখে
কোন আছিল চিনাকি
অথবা কোন অচিনাকি ।