তৰাবছা আকাশত আলোছায়া
তোমাৰ ফুটুকা-ফুটুকী আঁচলৰ ছাঁ,
হাঁহিৰ মাধুৰীমা !
কজলা চকুযুৰিৰে তথাপি তোমাক
এবুকু বিষাদময়তাত ভাঁহি থকা যেন লাগে ।
ইন্দুনিভাননী
তোমাৰ কৱৰীত গাঁঠি ল’লা কিয়
দুখৰ এপাহি কৰবী ?
গাইছা নেকি বাৰু বিফল প্ৰেমৰ গাঁথা,
অপাংক্তেয় হৈ ৰ’লা নেকি প্ৰেমৰ পদূলিত,
শেৱালি ফুলাৰ গধূলি নিচিনি
ল’লা নেকি বাৰু শৰত বুলি শীতক আদৰি ।
কুঁৱলীৰ জাল ফালি
চাব নোখোজোঁ মই পুৱাৰ বেলি ।
তুমি মোৰ বাবে আলোছায়া,
শুন-নুশুন গানৰ মাজে মাজে
নিয়ৰত তিতি থকা
এডৰা নিঃশব্দ দূবৰি বনৰ দৰে
গভীৰতা ঢুকি নোপোৱা এটি প্ৰচ্ছায়া ।
********************************
No comments:
Post a Comment