হাই-ৱে

ইপাৰে জীৱন-সিপাৰে মৃত্যু
মাজত অস্তিত্বৰ লেথেৰি নিছিঙা হাই-ৱে,
খলা-বমা আঘাতৰ আগে-পিছে মসৃণ দলিছা,
ধূলিৰে ধূসৰ অন্তহীন পথ
মাজে মাজে এচমকা বিদ্যুৎ সংকেত ।

সোঁ-বাওঁ দুইকাষে সৰু সৰু আলিবাট,
আলি-দোমোজাত ৰৈ যায় সংগ্ৰামৰ ইতিহাস ।
মেহনতী জনতাই খোজে প্ৰতি আগবাঢ়ে,
হাই-ৱেক পিছ পেলাই যাব যেন আলোক-সঞ্চাৰে ।
বিদ্ৰূপৰ হাঁহি মাৰে ইতিহাসে,
সকলোৰে অলক্ষিতে চকুলো টোকে,
ক’ত গৈ শেষ হ’ব হাই-ৱেৰ বুকুত
নিশ্চিহ্ন হোৱাৰ এই অবিৰত অভিযান ।
ক্ষণে ৰুষ্ট, ক্ষণে তুষ্ট
হাই-ৱেৰ অবুজ স্পন্দন,
জীৱন আৰু মৃত্যুৰ মাজৰ দলঙ
তথাপি কেনে সংযোগবিহীন আচৰণ ।
সূৰ্যালোকত অদূৰত জিলিকি উঠে মৰীচিকা
বৃষ্টিমুখৰ সন্ধিয়াৰ অস্পষ্ট পিছল বাট,
ক্লান্ত পথচাৰী, বেদনাত আশাহত প্ৰাণ
সম্মুখত ধূলিৰে ধূসৰ অন্তহীন পথ ।

ইপাৰে জীৱন–সিপাৰে মৃত্যু
মাজত অস্তিত্বৰ লেথেৰি নিছিঙা হাই-ৱে,
হাই-ৱেৰ বুকুত সংগ্ৰামী ইতিহাসে তোলে আলোড়ণ
সৃষ্টিৰ মহিমাৰে উদ্ভাসিত অতুল-অনল ।
********************************